ေဖေဖ့ခ်စ္သူ-၁

.

ေဖေဖ့ခ်စ္သူကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျမင္ဖူးစဥ္က ေမေမ့ေလာက္ေတာ့ လွသားပဲ-ဟု ထင္မိ၏။ အဲသည္တုံးက “ အဲဒါ အေမာင့္ေဖေဖရဲ႕ အခ်စ္ဦးေပါ့” ဟု ေမေမ ေျပာျပ၍ သိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္တုံးကေတာ့ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့။ အခ်စ္၏ အဓိပၸါယ္ကိုလဲ နားမလည္။ အခ်စ္ဦးဆိုတာလဲ မသိ၊ အခ်စ္စ ဆိုတာလဲ မၾကားဖူးေသး။ အခ်စ္လယ္ ဆိုတာ ရွိသည္ဟုပင္ မထင္၊ အခ်စ္ဆုံးဆိုတာလဲ ကိုယ္နဲ႔မွ မဆိုင္ေသးတာပဲ။

.

ကိုယ္က မဆိုင္လိုေပမင့္ ေလာကဓမၼတာက ခြင့္မျပဳပါ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ထိုအခ်စ္ဆိုသည့္အရာႏွင့္ ရင္ဆိုင္လာရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ရာဇ၀င္မွာေတာ့ ကိုယ္ ဘုရင္ေပါ့။ သို႔ေပမင့္ ဆိုင္သည့္ အခ်ိန္မွာပဲ အခ်စ္ဦးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အသည္းကြဲေတာ့သည္။ ကြဲလိုက္သည္မွ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ၊ ပရမ္းပတာ အထိမ္းမဲ့ အကြပ္မဲ့ ၊ ဘ၀တခုလုံး ေဇာက္ထိုး မိုးေမွ်ာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ဦးတည္ခ်က္ေတြ ဘ၀ပုံစံေတြ ေျပာင္းလို႔ သြားသည္ အထိ။

.

သည္ေတာ့မွ ေဖေဖ့အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းလို႔ သတိရေတာ့သည္။ ေဖေဖမွာလဲ အခ်စ္ဦးဆိုတာ ရွိခဲ့ဖူးသည္ပဲ။ သူတို႔ခ်င္း မညားၾကပဲ ေမေမႏွင့္ ညားေလေတာ့ ေဖေဖလည္း အသည္းကြဲဖူးေပလိမ့္မည္။ ေဖေဖတေယာက္ ဘယ္လိုမ်ား အသည္းကြဲခဲ့ေလသလဲ။ အသည္းကြဲခ်ိန္ကို ေဖေဖ ဘယ္လိုမ်ား ျဖတ္သန္းခဲ့ေလသလဲ။ ေဖေဖကို ေမးၾကည့္ရသည္။ ေဖေဖသည္ ၀တၳဳေတြ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလို သက္ျပင္းရွည္ေတြ မႈတ္မထုတ္ပါ။ အေ၀းကိုလဲ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ဟန္ျဖင့္ ေငးမၾကည့္။ မ်က္၀န္းမွာလဲ မ်က္ရည္စတို႔ ေ၀့တက္လို႔ မလာ။ “ဒီလိုပါပဲ ကြာ။ သူ႔ဖာသာ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ ခံသာသြားတာပါပဲ”- ဟုသာ ဆိုသည္။ အျပည့္အစုံကို ေျဖလိုရိပ္မရွိ။ အဖြားကေတာ့ သူမ မွတ္မိသမွ် ေျပာျပသည္။

.

ေဖေဖတို႔ အသက္ ၁၈-ႏွစ္မွာ သူမႏွင့္ ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္-တဲ့။ အဲသည္တုံးက သူမက ၂၂ႏွစ္။ အျပန္အလွန္ ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ထက္ စာလ်င္ မဆိုးဟု ထင္၏။ ကိုယ္မွာေတာ့ျဖင့္ သည္လို မဟုတ္။ တစ္ဘီးတည္း လွိမ့္ရသည္ ဆိုေတာ့ ဘယ္မွာမွ ခရီးက မေရာက္။ ကိုယ္ တေယာက္တည္းသာ ႀကိတ္မွိတ္လို႔ ခံရသည္။ ေဖေဖတို႔ကေတာ့ျဖင့္ ႏွစ္ကိုယ္ခ်စ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ထက္ သာသည္ေပါ့။ ႏွစ္ဖက္မိဘခ်င္းကလဲ သေဘာတူဆိုေတာ့ ကံေကာင္းလိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။ ေဖေဖ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္း၊ မဂၤလာပြဲအတြက္ ရက္ေတြ သတ္မွတ္၊ ျပင္စရာရွိတာျပင္ဆင္၊ အဲသည္အထိ သူတို႔ခ်စ္ခရီးက ေျဖာင့္လို႔။

.

သည္ၾကားရက္အတြင္းမွာ ေဖေဖက သူမတို႔ အိမ္အေပၚထပ္က သူမအိပ္ခန္းကို အျပင္ဖက္က ေလွခါးေထာင္လို႔ ေဆာင္ေတာ္ကူးခဲ့သည္-တဲ့။ အေဖာ္အေပါင္းတို႔ ေျမွာက္ေပးတာလဲ ပါသည္။ လူငယ္ဘာ၀ သည္းထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းကို စမ္းခ်င္တာလဲ ပါေပမည္။ တရက္သားမွာ အျပင္ဖက္က ေလွခါးေထာင္ ခ်စ္သူအေဆာင္လွမ္းေတာ့ တေယာက္ေသာ ေမာင္က အခန္းထဲကို ေရာက္ႏွင့္လို႔ေနၿပီ။ ရည္းစားမကေတာ့။ ဇနီးေလာင္းကို လူလုေတာ့ အူႏုကို ကၽြဲခပ္သည္ထက္ နာေပမည္ေပါ့။ ဟိုလူႏွင့္ လုံးေထြးသတ္ပုတ္ ဖမ္းခ်ဳပ္၊ အိမ္ရွိလူကုန္ ႏိႈး၊ အိမ္ေထာင္ေတာင္ မက်ေသးဘူး၊ ေနာက္မီးလင္းေနၿပီ ဆက္ၿပီး ႏြားအျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး-စသျဖင့္ စကားလုံးျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ ၿပီးေတာ့ သူမကို မိဘေတြဆီမွာ အၿပီး အပ္ခဲ့သည္-တဲ့။

.

မဂၤလာပြဲကေတာ့ ပ်က္မသြားပါ။ သတို႔သားသာ ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။ ေနာက္ေရာက္သည့္ ေမာင္က သတို႔သား ျဖစ္သြားသည္။ သူက ဟိုး တရြာက။ သည္ရြာကို ပန္းတိမ္လာ သင္သည္-တဲ့။ မဂၤလာပြဲျပီးေတာ့လဲ သူမက သတို႔သားရြာကို လိုက္သြားသည္။ သည္ရြာကို သိပ္မလာျဖစ္ေတာ့။ မိုင္ ၂၀ ေက်ာ္ေ၀းတာလဲ ပါမည္။ မလာခ်င္တာလဲ ပါေပလိမ့္မည္။

.

ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေဖေဖ့ခ်စ္သူအေၾကာင္း ၾကားရေတာ့ သူမ သစၥာမဲ့ခဲ့တာပဲ။ သူ႔အမွားနဲ႔ သူဒဏ္ သူမ ခံေပါ့ဟု ေတြးမိသည္။ ေတြးမိသည့္အတိုင္း ေဖေဖ့ကို ေျပာျပေတာ့ “တကယ္မွားတာက ေဖေဖပါ။ ေလွခါးေထာင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ေဖေဖသာ မစခဲ့ရင္ ဒီလိုျဖစ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဖူး။”ဟု ဆိုပါသည္။

.

သည္စကားကို ေျပာျပတဲ့ အခ်ိန္မွာ “အခ်စ္ဆိုတာ ဘ၀ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုပါ”-လို႔ လက္ခံႏိုင္တဲ့ အရြယ္ကို ေဖေဖကိုယ္တိုင္က ေရာက္လို႔ေနၿပီေလ။ ကိုယ္ေတြကသာ “အခ်စ္သည္ပင္ ဘ၀၊ ဘ၀သည္ပင္ အခ်စ္” လို႔ အထင္ေရာက္ေနတဲ့ အရြယ္ကိုး။ ေဖေဖ့လို မေတြးတတ္ေသး။ မေတြးႏိုင္ေသး။

.

[ဂ်ဴးရဲ႕ ခ်စ္သူ႔ သမီးကို ဖတ္မိရာကေန နာမည္ေလးကို ႀကိဳက္လို႔ ယူၿပီးေရးျဖစ္တာပါ။ ေလွခါးေထာင္ခ်င္တဲ့ ေမာင္ေတြကို လက္တို႔ခ်င္တာလဲ ပါပါတယ္။ ကာေမသု မိစၦာစာရာ ေ၀ရာမဏိၾကပါကြယ္တို႔-လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ နားလွ်ံသြားမွာ စိုးတာလဲ ပါပါတယ္။]