တူညီတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔
ပခုံးလာဖက္တဲ့ လူ
သူ
အခု ဘယ္မွာလဲ ?
ယုန္သူငယ္ အၿပဳံးနဲ႔
ေျခသလုံး လာဖက္တဲ့ လူ
သူ
အခု ဘယ္မွာလဲ?
ေလထန္ မိုးသည္း
လြန္ကဲ မုန္တိုင္း
လႈိင္းၾကီးမာန္ထ
ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အခါ
ေတာင္ၿဖိဳရတဲ့ အခါ
ေတာတိုးရတဲ့ အခါ
ဖက္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ
ဖေယာင္းလို အရည္ေပ်ာ္ကာ
ငါ့ အပါးက ခြါသြားၾက
အင္းေလ
မြန္းတည့္ေနေအာက္
ငါ့အရိပ္ကေတာင္ ငါ့ကို ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္
ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမွ မသိပဲ
အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ
ဘုရားေဟာအတိုင္း ရွိေစ
တရားသေဘာအတိုင္း အသိေစ။
ေႏြထဲ
မိုးထဲ
ေဆာင္းထဲ
ေလွ်ာက္ရဲတဲ့ သတၱိ
ေသြးညွိေဖာ္မလို
ငါ တကိုယ္ေတာ္
ငါ့ေျခေပၚ ငါရပ္ဖို႔
ငါ့ကိုယ္ငါ တပ္လွန္႔လိုက္ပါၿပီ။
[1996 ၀ဲယာေလာက္က စာေပဂ်ာနယ္မွာ ဖတ္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ။ ကဗ်ာ ဆရာ ကဗ်ာရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကို မသိေပမယ့္ ႏႈတ္ထဲမွာ ကေန႔အထိ အလြတ္ရေနတာေၾကာင့္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ သိသူမ်ားရွိရင္ ေျပာေပးပါ။]
ဒီကဗ်ာကို ကဗ်ာဆရာက တျခားလူအတြက္ေရးခဲ႔တာမဟုတ္ေလာက္ဘူး....
ReplyDelete